«Πρώτα κοίτα το πρόσωπο στον καθρέφτη »

Και να πρέπει να αλλάξεις, εγώ θα σού το πω;

«Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν» συνηθίζουν να λένε πολλοί από το είδος μας που, όντας κάπως απόλυτοι, προσπαθούν να φέρουν  την αλλαγή τονίζοντας με λέξεις ότι «είσαι λάθος, πρέπει να κάνεις στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών!».

Δεν μπορώ να σας πω με σιγουριά αν αλλάζουν οι άνθρωποι ή όχι (η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα;), γιατί πολύ απλά δεν είμαι ικανή αυτή τη στιγμή να σας γράψω με το στυλό του κάθε ανθρώπου, παρά μόνο με το δικό μου, χιλιοδαγκωμένο bic.

Ούτε να αρχίσω τα φιλοσοφικά ερωτήματα μπορώ, το έκαναν άλλοι πριν από μένα και έβγαλαν τα δικά τους συμπεράσματα.

Το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι να κοιτάξω το πρόσωπο στον καθρέφτη μου. Και εσύ, εκείνο στον δικό σου. Αν δεν έχεις καθρέφτη και η αντανάκλαση στο νερό μας κάνει (άτιμη κρίση!).

Πριν λοιπόν προσπαθήσεις να αλλάξεις οτιδήποτε ή οποιονδήποτε στον κόσμο αυτό, δες τις δικές σου επιδιώξεις, τις δικές σου αντιδράσεις, τις δικές σου τάσεις να αλλάζεις ή να μην αλλάζεις.

Ζούμε σε μια κοινωνία η οποία στηρίζεται τόσο πολύ στα λόγια, που ξεχνά να καταβάλλει προσπάθεια με τις συμπεριφορές της για να φέρει την όποια αλλαγή.

«Προσπάθησα», είπες κάποτε. Άσε με να κάνω για λίγο τον συνήγορο του διαβόλου και να σε ρωτήσω: Πώς ακριβώς προσπάθησες;

Η τάση μας να επιδιώκουμε να μεταβάλλουμε άτομα, καταστάσεις, ακόμα και σταθερές χρησιμοποιώντας λόγια, μού φέρνει στο μυαλό κάποιον που προσπαθεί να ανοίξει μια πόρτα λέγοντας «Πόρτα άνοιξε!», αντί να απλώσει το χέρι του και να γυρίσει το πόμολο.

Για το πλασματάκι στον καθρέφτη μου, το να αλλάζεις σημαίνει να αλληλεπιδράς με πολλούς διαφορετικούς κόσμους και κάθε φορά να αποκομίζεις κάτι από αυτούς, έτσι ώστε αυτό το «κάτι» να το κάνεις κτήμα σου.

Για να γίνει αυτό, είναι αναγκαίο να ανοίξουν οι κλειστές πόρτες του μυαλού σου και να μπορέσεις να δεις καθαρά.

Μα πώς να ανοίξει μια πόρτα, όταν της φωνάζουν «άνοιξε»;

Μόνο με την συμπεριφορά (ίσως-και-να) αλλάζουν οι άνθρωποι.

Τόσα πρότυπα, τόσα ενδιαφέροντα, τόσες κλίσεις που έχουμε από παιδιά, εμπλουτίζονται ή και αναθεωρούνται μέσα από επεξεργασία και παρατήρηση.

Αν και η προτροπή μπορεί να δράσει και θετικά, δεν είναι αλληλεπίδραση, αποποιείται τις βασικές συντεταγμένες της ζωής μας, άρα ουσιαστικά, εκείνος που θα σού πει τι να κάνεις δρα από κάποια απόσταση.

Αντίθετα, αυτός που θα σού δείξει τον δρόμο, δίνοντάς σου το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης, μπορεί να ασκήσει σαφώς μεγαλύτερη επίδραση επάνω σου. Το βλέπεις και στον καθρέφτη σου (οκ, αντανάκλαση) πως κάτι πλέον έχει αλλάξει.

Έχεις δει κάτι καινούριο που ανταποκρίνεται σε όσα σε εκφράζουν και έχεις αποφασίσει πως θες να το αξιοποιήσεις για να υιοθετήσεις μια διαφορετική συνήθεια ή συμπεριφορά.

Και την εκφράζεις, και είσαι καλά με αυτό.

Τώρα οι βασικοί σου άξονες έχουν διευρυνθεί και μπορείς να τους θεωρείς νέο κτήμα σου. Στην επόμενη απόπειρα να μάθεις κάτι καινούριο θα συμπεριληφθούν και αυτοί ως κομμάτι των όσων έχεις δει/ ακούσει/ αισθανθεί.

Και σίγουρα, αυτός που θα σού πει «Άλλαξε!» χωρίς να λάβει υπόψιν αυτόν τον κόσμο, κάνει τρύπες στο νερό.

Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι αλλάζουν ή όχι, πάντως σίγουρα μαθαίνουν.

Και αυτή η μάθηση προκύπτει από τις πράξεις.

[Stama_Kal].