ΟΙ ΣΚΙΕΣ

Τις βλέπεις μπροστά σου

ζουν στα βηματά σου

προσπέραση κάνεις και να,

ακούν τον ρυθμό σου

και βλέπουν το φως σου

στα αυτιά τους φωνάζεις, γελάς..

Ακούν την φωνή σου

και θέλουν μαζί σου

να πούνε μια νότα και αυτές.

Μέσα απ'τ ον παλμό σου

στον γύρο του κόσμου

να ζήσουνε τις αλλαγές.

Αυτές δεν φωνάζουν

στα μάτια κοιτάζουν

θυμούνται αυτά που είχες πει

-και όσο φωνάζεις

άλλο τόσο μοιάζεις

σ αυτό που αγαπήσαν πολύ.

να δες,περιμένουν

και δεν επιμένουν

να αλλάξεις, να έρθεις, να πεις

εσένα θαυμάζουν

και άκου, φωνάζουν

στα μάτια είναι όλη η φωνή!

Μα εσύ δεν τις είδες

την βόλτα σου πήγες

τα βήματα σέρνεις μακριά.

Πάνε να σε αγκαλιάσουν

να ζήσουν, να αλλάξουν

να γίνετε μαζί παιδιά.

Ποιόν θες, ποιόν προσμένεις;

μα τί περιμένεις

ποιά μάτια ζητάς να κοιτάς?

Αν δεν σ αγαπούν

όλα τα ξεχνούν

και βήματα κάνουν βαριά.

Είναι οι σκιες,

αυτές οι μικρές,

οι αδιάφορες φίλες της νύχτας.

Αν θες θα τις δεις

και θα θυμηθείς

πως ξέρουν ποιός είσαι στ' αλήθεια.