«Χωρίς Άγχος»

 Είσαι αρκετά ικανός να πετύχεις αυτό που θες. Μπορείς να γίνεις και ευέλικτος.

Αγαπητέ μαθητή της Γ’ λυκείου εν έτει 2015,

Είδα την δημοσίευσή σου στις «εξομοληγήσεις» ενός ηλεκτρονικού περιοδικού που έλεγε «Πανελλήνιες: 2,5 μήνες, 10 εβδομάδες, 70 μέρες, 1.690 ώρες», εντόπισα την αγωνία στο πρόσωπό σου καθώς περίμενες το λεωφορείο που θα σε πήγαινε στο κοντινό φροντιστήριο, ένιωσα την αγανάκτησή σου στην φράση «μήπως να ξαναδώσω του χρόνου;», θαύμασα το ταλέντο σου σε εκείνο το σκίτσο που εξείχε από το βιβλίο της έκθεσης.

Για να σε παρηγορήσω, θα σού πω πως αυτό που βιώνεις αυτή την στιγμή το έχουν ζήσει χιλιάδες άνθρωποι πριν από εσένα, και τώρα που μιλάμε, άλλα τόσα άτομα περνούν από την ίδια διαδικασία. Το σχολείο το πρωί με μια σημαντική πλειοψηφία καθηγητών να παραδίδει μαθήματα χρησιμοποιώντας ως βάση την ύλη των φροντιστηρίων, με το διάβασμα στα διαλείμματα για το απογευματινό σου μάθημα, την παράλειψη του μεσημεριανού ύπνου για να προλάβεις να λύσεις όσα δεν έκανες στο διάλειμμα και την ουσιαστική μελέτη στο φροντιστήριο, μέχρι το βράδυ. Για να μην μιλήσω για την προσπάθεια να βγάλεις την νέα ύλη ξενυχτώντας, που καταλήγει σε ύπνο πάνω στο βιβλίο και επιπλέον υλικό για τα αυριανά διαλείμματα (μα ήπια καφέ, πώς έγινε αυτό;;).

Κανείς δεν βγαίνει χαμένος προσπαθώντας να διεκδικήσει τα όνειρά του.

Ωστόσο, ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η εισαγωγή των φοιτητών στα ελληνικά Πανεπιστήμια τα τελευταία χρόνια, στερεί από τους μαθητές πολύτιμο χρόνο, που κάλλιστα θα μπορούσαν να τον αφιερώσουν στο να αθληθούν, να ψυχαγωγηθούν, να εξελιχθούν και να μάθουν να κυνηγούν στόχους, πέρα από τις ατελείωτες σελίδες των σχολικών βιβλίων.

Δεν γράφω όμως για να επικρίνω το σύστημα, πάντα έτσι γινόταν και προσπαθούμε για να αλλάξει κάποια στιγμή. Γράφω για να το δεις εσύ, που ανεβάζεις πυρετό επειδή ξέχασες ένα κείμενο στην ιστορία, που βγάζεις σπυράκια (κυριολεκτικά και μεταφορικά) όταν λύνεις ασκήσεις και που χάνεις τον ύπνο σου για να «παπαγαλίσεις» κάτι που πιθανότατα του χρόνου τέτοια μέρα δεν θα θυμάσαι.

Μα τι σου λέω τώρα, αν δεν ξέρεις την κάθε λέξη σε εκείνη την σελίδα δεν έχεις καμιά ελπίδα να μπεις στην σχολή που θέλεις-σού λένε. Λες να μην θυμάμαι το άγχος που είχα όταν έπρεπε να θυμηθώ το «Οι ραγδαίες εξελίξεις που γνώρισε ο σύγχρονος κόσμος στον αγροτικό και οικονομικό τομέα άσκησαν σοβαρές πιέσεις στον ελλαδικό χώρο…….»; Ή τους αμέτρητους καφέδες και τον ύπνο πάνω από τα βιβλία στις 03.00πμ;

Μπορώ όμως να θυμηθώ και τι συνέβη όταν οι συνθήκες με οδήγησαν στο να ξαναδώσω Πανελλήνιες εξετάσεις και να αλλάξω σχολή. Αίσθηση σιγουριάς, αγώνας με διάβασμα σε λογικά πλαίσια, βόλτα για γυμναστική και αλλαγή παραστάσεων κάθε μέρα (ναι αμέ!), ψυχαγωγία, επαφή με την σχολική ύλη και με άλλα μέσα για καλύτερη κατανόηση και απόλυτη ηρεμία μέχρι και την στιγμή που έφτασε η κόλλα των θεμάτων στα χέρια μου.

Ναι, η πρώτη φορά διέφερε από την δεύτερη σημαντικά και θα βιαστείς να μού πεις «ε ναι, αφού δεν σε πίεζε ο χρόνος!». Έχεις δίκιο, ήταν και αυτό.

Ήταν όμως και η οριστική απομάκρυνση από την ιδέα «αν δεν σπουδάσεις στην μία και μοναδική σχολή που θες δεν θα πετύχεις ποτέ όσα οραματίζεσαι για το μέλλον σου!».

Πραγματικά αξίζει να είσαι φοιτητής. Ανοίγεται μπροστά σου ένας κόσμος γεμάτος ευκαιρίες για δημιουργικότητα, εξειδίκευση, κινητοποίηση, ταξίδια, κοινωνικές σχέσεις, άπλετη μάθηση που δεν περιορίζεται στα εγχειρίδια.

Αλλά όλοι θέλουμε να είσαι ένας σωματικά και ψυχικά υγιής φοιτητής, σωστά;

Επομένως ναι, θα σού κάνει καλό να αποκολληθείς από τα στερεότυπα του τύπου :

«Μόνο Ιατρική και μόνο Νομική»: Αν δεν το ξέρεις, θα σού το πω τώρα. Υπάρχουν και τα μεταπτυχιακά, υπάρχουν και οι κατατακτήριες εξετάσεις, υπάρχουν και πάρα πολλοί οργανισμοί που δεν ζητούν ΕΝΑ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ πτυχίο, αλλά ανθρώπους με επικοινωνιακές δεξιότητες, πείρα και θέληση. Δουλειά σου είναι να ψάξεις να βρεις τι σού ταιριάζει, πού θα μπορούσες εύκολα να ενταχθείς και να εξελιχθείς. Να αποκτήσεις δεξιότητες, όπως ξένες γλώσσες και πληροφορική (πού να ήξερα τότε πως θα με βοηθούσαν να ταξιδέψω αυτά τα εφόδια). Και να αποκλείσεις όσα βαριέσαι να μάθεις. Προσωπικό παράδειγμα, αν ήμουν στην Ιατρική, είτε θα λιποθυμούσα στους διαδρόμους του νοσοκομείου, είτε θα χασμουριόμουν σε κάποιο αμφιθέατρο φορώντας άσπρη ρόμπα (μην μού το χαλάς, έτσι το έχω φανταστεί).

*Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμη και από τις δύο γιαγιάδες μου που ήθελαν τόσο να γίνω γιατρός για να τους γράφω συνταγές και τώρα δακρύζουν διαβάζοντας αυτό το κείμενο.*

«Αν δεν βγάλεις 19.9 χάθηκες!» : 19.9 βγάζουν ορισμένοι Αϊνστάιν, που τους υπερ-θαυμάζω και τους προσκυνώ αν τύχει και τους συναντήσω. Εμείς οι κοινοί θνητοί πάλι, μπορούμε απλά να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε στο χρονικό διάστημα που μας δίνεται. Προσοχή εδώ, μην επαναπαύεσαι. Το καλύτερο θα πει να μοχθήσεις, να μπεις σε πρόγραμμα, να διαβάσεις και να ερευνήσεις τόσο που στο τέλος, ακόμα και καλά να μην γράψεις θα μπορείς να πεις «Έκανα πραγματικά ό,τι περνούσε από το χέρι μου». Είναι πολλοί οι παράγοντες που καθορίζουν το αν θα περάσεις και σε ποιο Τμήμα θα μπεις τελικά. Τον ένα και μοναδικό που εσύ διαχειρίζεσαι, αξιοποίησέ τον όσο καλύτερα μπορείς.

«Αξίζει να κλειστείς αιωνίως στο σπίτι και να βγάζεις σπυράκια από το άγχος, αξίζει να πίνεις εκατό καφέδες την ημέρα κάνοντας κακό στην υγεία σου, αξίζει. Για το όνειρό σου»:

Αλλά ακόμα περισσότερο αξίζει να βγεις μια βόλτα και να διαβάσεις δίπλα στην θάλασσα, να κάνεις γυμναστική και να πίνεις φυσικούς χυμούς, αξίζει να κοιμάσαι και να ξυπνάς σε λογικά πλαίσια, κάνοντας έτσι τις ώρες διαβάσματος λίγο λιγότερες, αλλά περισσότερο αποδοτικές. Μια ιδέα είναι και αυτή.

«……και μετά, η απόλυτη ελευθερία!» :Τι και αν πας διακοπές στην Πάρο για τρεις μήνες, ελευθερία δεν θα πει να μην σέβεσαι τίποτα και κανέναν, να σπαταλάς τα χρήματα των δικών σου επειδή έγινες φοιτητής και να βγαίνεις από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και θα ταξιδέψεις, και θα πιεις, και θα δοκιμάσεις πράγματα που σαφώς δεν δοκίμασες στο λύκειο, αλλά θα έρθεις αντιμέτωπος και με τα δεινά της συμβίωσης (αν σπουδάζεις στην πόλη σου) *αφού όταν διάβαζα μού έστυβες πορτοκαλάδες μαμά, τώρα σε πειράζει που θέλω ηρεμία;* ή με λογαριασμούς που δεν πληρώνονται μόνοι τους, ενοίκιο που πρέπει να παραδοθεί στην ώρα του και νοικοκυριό σε όλο του το μεγαλείο. Α, ξέχασα να σού πω, θα γνωρίσεις και την φίλη μας την εφορία, στις 7.00πμ φυσικά. Την ΔΕΗ, τον ΟΤΕ και χίλιους δυο άλλους οργανισμούς. Ίσως όροι όπως «χαράτσι» σε κάνουν αγανακτισμένο πολίτη, ίσως και όχι. Θα εργαστείς και σε δουλειές που δεν έχουν καμία σχέση με τα περιοδικά, τις άσπρες ρόμπες και τις εξόδους για ποτό( χμ, ίσως αυτό να είναι και σχετικό, η λέξη «δίσκος» τι σού λέει;) , αυτά έχει η ενηλικίωση. Υπευθυνότητα, συνέπεια, αμοιβαίος σεβασμός και επιστροφές από εξόδους στις 5 το πρωί.

«Αν δεν μπω στην πρώτη μου επιλογή, θα τα παρατήσω όλα και θα κλαίω από το πρωί μέχρι το βράδυ»: Το ξέρω πως θυμάσαι που όταν ήσουν παιδάκι είχες φτιάξει το δικό σου περιοδικό με κάτι λοξά και ακατανόητα γράμματα και θεωρείς πως αυτό το παιδικό όνειρο απλά πρέπει να εκπληρωθεί γιατί σε γέμιζε και θα σε γεμίζει. Εφόσον λοιπόν μια ενασχόληση σε κάνει χαρούμενο άνθρωπο, ποιος ο λόγος να σταματήσεις να την κάνεις;

Επειδή δεν έβγαλες 19.9; Επειδή ξέχασες μια σελίδα στην ιστορία/ στον προγραμματισμό;

Έχει περάσει ποτέ από το μυαλό σου ότι με την δύναμη του διαδικτύου, της ομιλίας και των διασυνδέσεων μπορείς να δικτυωθείς όπου θέλεις και να μάθεις όσα θέλεις; Μπορείς να τα εκμεταλλευτείς όλα αυτά, όποιος και αν είσαι, όπου και αν σπουδάζεις. Αρκεί να δείξεις ενδιαφέρον.

Σκοπός σου αγαπητέ μαθητή της Γ’ λυκείου αν θες να γίνεις φοιτητής δεν είναι να είσαι ένα εξουθενωμένο ρομπότ που παπαγαλίζει καλύτερα και από τους πολιτικούς.

Είναι να ακολουθήσεις ένα από τα πολλά πράγματα που σού ταιριάζουν, να έχεις διάθεση να γίνεις σε αυτόν τον τομέα όσο καλύτερος μπορείς και να μαθαίνεις, όχι όπως μάθαινες ως τώρα. Αλλά βλέποντας, κάνοντας, συζητώντας και ακούγοντας.

Με απόλυτη ηρεμία, άπλετη τόλμη και αυτή την ιδέα ριζωμένη καλά στον νου σου:

«Η ζωή δεν τελειώνει μετά τις Πανελλήνιες, αρχίζει.»

Και οι δρόμοι που ανοίγονται μπροστά σου είναι πολύ περισσότεροι από όσους μπορείς να φανταστείς. Γιατί πολλές φορές τα όνειρα σε βρίσκουν, όσο εσύ παλεύεις για να βρεις κάτι άλλο…

Γι’ αυτό οφείλεις να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να σκέφτεσαι αισιόδοξα.

Όλα θα πάνε καλά. Και αν δεν πάνε και τόσο, μπορείς απλά να ξαναπροσπαθήσεις.

Stama_Kal